cevaplayamayacağın bilmecelerim var aklımda

Hayvanseverist yaklaşım Bu korkunç dünyada masum canlar eziyet ve işkence görüyorlar. Böyle çirkin dünyayı görmemeliler. Bu masum canların eziyet ve işkence görmemelerinin tek yolu onların kısırlaştırılmasıdır. Hatırlar mısınız? Eskişehir belediyesi geçen sene sayısız güvercine zehirli yem vererek onları katletmişti. O canları hunharca ölmesi bizim gibi hayvan severleri nasılda derinden üzüntüye boğmuştu? Onların yaşamaya hakları yok muydu? Tabiî ki vardı. Peki ya, Kayseri’de öldürülen 1000 tane köpüşün telef edilmesi biz hayvan severleri üzmedi mi? Onlar neden öldürüldü? Bu canların yaşamaya hakları yok muydu? Vardı, değil mi? Ama eziyet görüyorlar işte. Bazen öyle vahşi insanlar görüyorsunuz ki; oturup üzülmekten başka çareniz kalmıyor. Köpüşleri dövenler, kedicikleri tekmeleyenler, yavrucaklara minnoşlara işkence yapanlar. Hatta biz bir kediye tecavüz edilmek üzereyken kediyi kurtardık. Ne yaparsınız? İçiniz parçalanmıyor mu? Bu canların eziyet çekmesinin tek sebebi, onları

Kedi evimiz bu zamana kadar bir çok kedi için yuva buldu. Fakat bu sahiplenme süreçleri, pek çok kedi açısından son derece zor geçti. Bir vakadan bahsetmek istiyorum. Bir kedi sahiplendirildikten sonra parazite yakalandı. Sonra evin annesi kediyi istemediği için geri iade edildi. Parazite yakalandığını ikinci sahiplendirilişinde öğrendik. Uzun uğraşlar verdikse de, kalın bağırsak tamamen tahrip olmuştu. Maalesef kediyi kaybettik. Kedi sahiplendirilirken ilk yapılan hata; sütten kesilir kesilmez yavruların anneden ayrılması oluyor. Ancak yavrunun bağışıklık sistemi daha tam gelişmemiş olacak. Böyle bir durumda yukarıdaki tabloyla karşı karşıya kalacağız. Yavru anne sütünü ne kadar iyi alırsa, o kadar güçlü olacaktır. Ağaşıdaki fotoğrafa bakmanızı istiyorum. Bu iki yavru baba bir kardeşler. İki yavrunun doğum tarihleri arasında 18 gün var. Bu yavrulardan beyaz olan, 3 aylık olana kadar anneden ayrılmadı ve anne sütünü çok iyi aldı. Siyah olan ise 2’nci ayda dişi kedinin evinden ayrıla